bisikletten düşmek

bayır aşağı koyverdiysen bi de baya acıtır.

3 yaşındayken ayaklarımı janta sokma sureti ile yokuştan yuvarlanarak yapmış olduğum eylem. Bir süre ayaklarımda jant izi ile dolaşmak zorunda kalmıştım :(

Yol bozuk (bkz: kol bozuk)

bisikleti çok severek öğrendim. hala da severim. küçükken dedem almıştı ilk bisikletimi. çok uzun yıllar sürdüm. evimiz yokuş başındaydı ben de artislik yaparken düşmüştüm. yokuş aşağı salış ve gidonun karnıma girmesi. zaten havada döndüğümü ve karnımda oluşan keskin acıyı hatırlıyorum sadece. çizilen yerleri saymıyorum bile. sol elimin dirseğine de taş saplanmıştı, izini taşırım hala. iç organlara zarar gelmemesi şans mı olmuş bilmiyorum. babaannem beddua etti diye düşünüyorum zira kendisi düşman gözlerle bakardı ben binerken. babaannemin kızlar sürmez demesine inat binerdim. sürekli in şundan demesine inat da ortaokul sonunda gittim motor sürmeyi öğrendim ve dedim ki bak artık bisiklet sürmüyorum. sonra çok sık sürmek fırsat olmadı çünkü onu motorla aldattım. ama hala fırsat oldukça yanaşırım kendisine. (bkz: kim demiş yapamaz) (bkz: gece gece bunu neden anlattım) (bkz: nerden aklıma geldi)

bisiklet sürmeyi çok severim ama çok fırsat olmaz. dolayısıyla çok tecrübeli değilim. neyse bir kere boluya gitmiştik bisiklet kiralamıştık 3 kişi gidiyoruz, toprak yol dolayısıyla ben çok hızlı gitmiyorum ama öbür 2 kişi zaten önümde ve gittikçe hızlanıyor ben tabi onlara yetişmek için abandım pedala, o tecrübesizlik ile pedala abanırken gidonun kontrolü gitti tabi ve çok fena düştüm. olayın üstünden 3 yıl filan geçti hatta belki daha fazla bilmiyorum ama hala izi durur dizimde

bisiklet sürdüğüm bir günde, kuzenim binmek için çok ısrar etti. ben de önüme oturturdum. neyse iyi hoş sürüyorum, "abla durdur abla." diyor bu. bende "bir şey olmaz, ablacım korkma." diyorum tabi. i̇ki dk sonra bir baktım ki bu salak korkudan tekerleğin o demirlerinin arasına ayağını sıkıştırmış. sürerken de topuğunu parçalamış. bundan sonrası hastahane

geçen dönem okul zamanları arkadaşlar hadi bisiklet kiralayıp sürelim dediler. hayır siz hangi akla hizmet yozgat'ın dağlarında bisiklet sürüyorsunuz. bende tabii ki tamam dedim. uzun süredir sürmediğimden unutmuşum.sen gel süper işlek bir cadde de yandaki çalıların arasına düş. sonrası kan revan ve bol kahkaha içeriyor. rezilliği unutmayalım. velhasıl kelam bisikletleri geri verdiğimiz de her yerim toz toprak ve yaraydı. zaten yokuşlar yüzünden bisiklet bizi sürmüş gibi oldu ama neyse...

küçükken hala hatırlarım iki tekere yeni geçmiştim ayaklarımla sürte sürte sürüyordum sonra düştüm babam niye düştün lan diye dövdü beni sonra ağlayınca da ne ağlıyon lan diye dövdü o gün bu gündür 15 senedir adam gibi sürüyorum

küçükken falan değil bir sene öncesinde taşlı yollardan aşağı doğru inerken fena halde düştüm.belim,bacaklarım,kollarım her yer soyulmuş,ezilmişti.bir de en sevdiğim tişörtüm yırtılmıştı.sonra beddua edip bir daha binmedim.

bacaklarımda hala bunun yüzünden yaralar oluşur yılda 1 kere.o kadar insan olunca küçük bi şeyde düşmemek imkansız zaten.bu arada güzel uçurturum kendilerini iyi de kondisyonum vardı bi aralar

bizim evin orası yokuştur bir miktar. ben ufakken de sarı bi bisiklet vardı frenleri olmayan. mahallenin haylaz çocuğu bizden yaşca büyük olan vedat beni o bisiklete bindirdi. ben de bilmiyorum freni olmadığını "bin bin rampa aşağıya git çok hızlı oluyor zevkli oluyor" falan dedi çocuk aklı kabul ettim. yolda frene basıyorum yok. çalışmıyor hiç. daha önce yapanlar bilir ayağını kıvırarak arka tekere koyup fren yapardık. ordan ayağım da içeri kaçmasın mı zaten mahallede rezil olup özürlü gibi düşmenin yanısıra kolum bacağım yüzülmesi de hediyesi. ulan vedat nerdesin yaktın beni vedat edit : ben bu entryi gözüm kapalı yazmışım

çok özledim bisikletten düştüğüm günleri ya.böyle düşeceğimi anladığımda kendim atlıyordum direk falan sjskksksks ellerime batan taşları teker teker çıkarmayı özledim of ya sjsjjsjsjs

arkandan koşup kaldıracak biri yoksa tek başına öğrenirsin sürmeyi. hayat gibi...

hiç unutmam bağ evindeyiz evin önünde gül çiçek felan dikmişti annem. çocukluğumdan beri de bisikleti severim, neyse bisiklete bindim dengemi kaybedip güllerin içine bi düştüm bizimkiler yetişti imdadıma çıktığımda sanki müslüm babanın konserine gitmiş gibiydim.

yokuş aşağı salmışsındır, arka fren çalışmıyordur. ön fren ile durman gereklidir, normalde yaparsın ama o an olmaz. sapağa gelmişsindir, yolda küçük çakıl taşları vardır, yavaşlamak için ön freni sıkarsın, fazla sıkmışsındır artık çok geçtir ve düşersin. ellerin o küçük çakıl taşlarının üzerinde adeta artistik patinaj yapar ve o taşlar elinin içine dolar, yanar.

düşmek benim yanımda az kalır sağlı soğlu bisikleti insanlara geçiriyorum.ssss biz minikler içinde uygun yetişkin bisikleti gerek ama, gözler yaşlı kalıyo..

küçüktüm ilk bisikletimi aldılar biraz yandan destek oldular kendime güvenim gelince bırakın kendim sürerim dedim baktım düşmüyorum pedalladıkça pedalladım ilk hevesle baktım karşımda koskoca bir duvar ama ben sadece düz gitmeyi biliyorum dönmeyi bilmiyorum o an firene bile basmak aklıma gelmedi ve düz duvara tırmandım bisikletle sonu hüsran kol diz kan içinde bisikleti bırakıp ağlayarak eve geldim

valla benim bisikletim beni düşürmüştü. küçüğüm o zamanlar, fişek gibi ordan oraya uçuyorum derken bi 45 derece eğime sahip yerden aşağı inerken bisiklet ikiye ayrıldı. bildiğin iki büklüm oldu. ulan çok severdim keratayı.

bi kere kuzenimle bisiklette yarış yaparken yokuş aşa hızımı alamadım duran arabanın altına girdim. bunu nasıl yaptım hala bilmiyorum

bisiklete dinamolu far taktirmistim, arkada fren lambalari, camurluk falan efsane modifiye etmistim. bi gun akşam bisiklet sürüyorum. dinamolu far da bilen bilir ne kadar hizli gidersen o kadar iyi yaniyor. bizim sitenin icinde sürüyorum baya da hizliyim. karşıdan da yürüyerek biri geliyor. ben saga geçiyorum o saga geciyor, ben sola geciyorum o sola geçiyor. bu sirada da mesafe hizla azaliyor tabi. iki frene birden sertçe asilmamla bisikletin takla atmasi arasinda yarım saniye gibi bi fark oldu. kendimi önce havada sonra bisikletin altinda buldum. butun aksesuarlar paramparca benim sol bilegimde fena bi ağrı 😁😁 kariyerimin en buyuk kazasiydi

frenlerin yeri değişikmiş bunu başa aşağı son sürat inerken ve benim bisikletimden bana haykırırken fark ettim. tam olarak panikleyip yine aynı freni kullandım ve sonuç tam olarak ne biliyor musun 4 hatırlayabildiğim takla. ardından bisiklet kafama düştü ve 2 gün boyunca bir gözümü kullanamadım.

bakireliğinizi kaybettirebilir. (bkz: aşkım ben küçükken bisikletten düştüm)

Bacak kadar boyumla boyum kadar bisiklete sağ taraftan binmemle sol taraftan yere yapışmam bir olmuştu. Bisiklet şok.

kolumda bi yara vardı. hala izi durur gibi. efsanevi bir düşüştü.

Şehir içinde binmeye yeni başlamışım. Ürkek bir tavşan gibiyim adeta.arkadan gelen arabalar bana vuracakmış gibi geliyordu. Sağa sağa derken park halindeki arabanın aynaya bir vurdum gidonu. O biçim yerdeyim. Arabanın ayna tersine dönmüş, benim sele sola bakıyor, gidon Allaha emanet olmuş.... 1 sene falan cesaret edemedim binmeye. Şimdi affedersiniz sıçmaya bile bisikletle gidiyorum.

Bir gün arkadaşla dedik yarış yapalım. Mal gibi yokuşun en tepesine çıktık. Başladık hızlanmaya ben tabi vitesi yükseltebildigim kadar yükselttim uçuyorum adeta. Ama cidden öyle bu arada istediğim kadar frene basayım duramam yani. Neyse tam nasıl duracağımı düşünürken önüme arabaların arasından sarı bir kedi fırladı. Tam o an kafamda sela okundu ve asıldım ön frene.... Duramadım :) kediye vurdum ve en az 6-7 metre uçmusum (etraftakilerin söylediği) kendime geldiğimde ambulanstaydım. Ben uçarken tekstil fabrikasının yükleme esnasında kamyondan içeri girmişim. Çuvalların üstüne düştüğümden hızımı yavaşlatmış ama kafamı kamyonun köşeye vurduğumdan kanamış ve hastaneye kaldırdılar. Bu da böyle anımdır.

Bisiklete binmeyi öğrenirsem düşücem inşallah

şaka maka şunun acısına eşdeğer acı çok az vardır evrende. belki çocuklukta yaşadığım için çok acılı geldi ama bir kere bisikletten bir düştüm, hala zihnimdedir acısı. dizlerimden biri inanılmaz soyulmuştu.

aklıma bu geldi ldkfjgdg görsel butonu yüklemedi :(

Berbat bir şey berbat. Yaz ayları geldi artık bisiklet sürmeye başlandı dolayısıyla kazalar da başladı. Çocukluğumdan beri bisiklet sürerim ama bi 5-6 senedir binmiyordum,bisikletim çalındı bana küçük geldi vs. Bizim burda belediyenin bisikletleri var. Geçen akşam arkadaşımla bindik. Akşam saat 10 suları olunca otobüs geç gelir diye beklemek istemedik. Biraz da çabuk gidelim geç oldu derken hız yaptık. Yollar bomboş olmasına rağmen araba gelir paniği var sürekli uyarıyorum arkadaşımı. Ama mallık bende ona bi şey olmadı ben kaldırım kenarına sürtüp düştüm. Göğsümün üstüne düştüm sertçe,bi 3-5 dk nefes alamadım berbatti. Dizimin altı morardı ve 2 haftadır ne morluk ne ağrı geçmedi. Küçük bi kaza ama hala daha iyileşmedi ve dizimin üstüne oturmayi geç yüz üstü uzandığımda bile ağrıyor . Özetle, çok dikkat edin sayın yazarlar.(bu da balkon konuşmasına döndü jshdjwd) Kaç senedir sürüyorum diyenler bile görünmez kazalar yapabiliyor.

Hem de ne düşmek. Çöpe öyle bi bodoslama daldım ki önceden sürekli kanayan burnum dozajı iyice artırdığı için kaç defa hastanede burnumu yaktıklarını hatırlamıyorum

Çok iyi hatırlarım babam bisiklet aldı karne hediyesi olarak. Nasıl gıcır gıcır nasıl mutluyum görseniz. Neyse çıkarttım dışarı mahallede turluyorum. Çok susadım evin önüne geldim bisikleti de bahçeye bıraktım. Kapıyı çaldım suyu aldım ve toplasan bu işlem 3 dakika sürmüştür. Döndüğümde bisiklet yoktu. Sokak sokak ağlaya ağlaya gezdim. Neyse bu olaydan 2 hafta sonra babamın bisikletini kaçırmaya başladım ama ayaklarım tam yere değmiyor sadece parmak uçlarım. Arkadaşımla okulun önünden geçiyoruz ve sağımda beyaz minibüs var ama arkadan da araç geçiyor o yüzden minibüse biraz fazla yaklaştım. Yanımdan araç geçer geçmez minibüs yolcu kapısı açıldı ve ben kapıya bodoslama girdim, yola düştüm. Tam ben düştüğümde de aracın biri durdu burnumun dibinde. Film gibiydi öyle bir şoka girdim ki yaralarımın acısını hissetmiyordum o an titriyordum. Neyse kazıdılar beni asfalttan dizler, kollar paramparça birkaç pansuman yapıldı eve döndüm. Bisikleti sakince yerine bıraktım ve o günden sonra tövbe ettim, binmedim. Evdekilere de düştüm dedim ama bisikletteki hasardan anladılar mal değiller. Bu tövbeyi bozmam lazım kdkdkdk

gorsel Bugün akşam üstü eşim dondurma istedi. Çocuklar bizde gelecek dediler. Bindirdim bunları römorka 1km falan gideceğim yer. 20km/s falan gidiyorum. Benim bisikletin ön tekerlek tramvay yoluna bir sıkıştı, Bam yerdeyim. Tabi aklım çocuklarda. Onlar emniyet kemerleri bağlı bana bakıyorlar. Bende de kask falan olduğu için bir iki küçük sıyrıkla atlattım. Diyeceğim o ki güvenlik iyidir. Sol kaşım biraz mor ve şişlik var. Birde yuvarlak içindeki yerleri vurmuşum yere. Eve gelince eşime "düştüm" dedim. "Gelirken mi?"dedi. "Hayır giderken" dedim. "Neden geri dönmedin?"diyor. "Düşmüşüm birde dondurmayı almadan mı geleyim."dedim. Gülüştük dondurmaları yedik. Akşamı ettik